nosautras
Étymologie
Forme de pronom personnel
nosautras \nuˈzawtɾo̯s\ féminin pluriel (graphie normalisée) (pour des hommes, on dit : nosautres)
- Nous (pronom personnel sujet ou post-prépositionnel de première personne du pluriel).
Variantes
- nautras
Variantes dialectales
- nosautas (Gascon)
Vocabulaire apparenté par le sens
| Nombre | Persona | Genre | Nominatiu | Accusatiu | Datiu | Reflexiu |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Singular | 1èr/èra | — | ieu | me, m’ | ||
| 2d/da | — | tu | te, t’ | |||
| 3en/ena | Masculin | el | lo, l’ | li | se | |
| Feminin | ela | la, l’ | ||||
| Plural | 1èr/èra | Masculin | nosautres | nos | ||
| Feminin | nosautras | |||||
| 2d/da | Masculin | vosautres | vos | |||
| Feminin | vosautras | |||||
| 3en/ena | Masculin | eles | los | lor | se | |
| Feminin | elas | las | ||||
| Neutre acusatiu | o | |||||
| Advèrbis pronominals | i, ne , n’, ’n | |||||
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Loís Alibèrt, (oc) Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, Institut d’Estudis Occitans/Institut d’Estudis Catalans, 1976, ISBN 2-85910-274-4
- Florian Vernet, Dictionnaire grammatical de l'occitan moderne selon les parlers languedociens, Centre d’Estudis Occitans, Montpelhièr, 2000, ISBN 978-2-8426-9589-7
- [1] Patric Guilhemjoan, Diccionari etimologic / Dictionnaire étymologique (gascon), 2 tomes (A-G ISBN 978-2-86866-174-6, H-Z ISBN 978-2-86866-175-3), Per Noste, 2022