kwik

Étymologie

Du néerlandais kwik.

Nom commun

kwik \Prononciation ?\

  1. (Chimie) (Métallurgie) Mercure.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Vocabulaire apparenté par le sens

Prononciation

Voir aussi

  • kwik sur l’encyclopédie Wikipédia (en afrikaans) 

Étymologie

Dérivé de kwaf, avec le suffixe -ik.

Nom commun

kwik \kwik\

  1. Personne, individu domestique.

Prononciation

  • France : écouter « kwik [kwik] »

Références

  • « kwik », dans Kotapedia

Néerlandais

Étymologie

Abréviation de kwikzilver vif-argent »), composé de kwiek et de zilver.

Nom commun

kwik \Prononciation ?\ neutre (Indénombrable)

  1. (Chimie) (Métallurgie) Mercure.

Synonymes

Vocabulaire apparenté par le sens

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 97,7 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]

Voir aussi

  • kwik sur l’encyclopédie Wikipédia (en néerlandais) 

Étymologie

D’une onomatopée[1].

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kwik kwiki
Vocatif kwiku kwiki
Accusatif kwik kwiki
Génitif kwiku kwików
Locatif kwiku kwikach
Datif kwikowi kwikom
Instrumental kwikiem kwikami

kwik \kfʲik\ masculin inanimé

  1. Couic, couinement du cochon.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

  • kwiczeć, kwiknąć
    • kwiczenie, kwiknięcie
  • kwiczoł

Prononciation

Références

  1. « kwik », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927