ens

Voir aussi : ENS, Ens, ēns, -ens, ens’

Français

Forme de nom commun

SingulierPluriel
en ens
\ɛn\

ens \ɛn\ masculin

  1. Pluriel de en.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Ancien français

Étymologie

Du latin intus dans »).

Adverbe

ens *\Prononciation ?\

  1. Dans, dedans, à l'intérieur.
    • hors et ens, dehors et dedans.

Variantes orthographiques

Dérivés

Références

Catalan

Étymologie

(Nom) Du latin ens, entis.
(Pronom) Contraction de nos.

Nom commun

ens \ɛns\ masculin invariable

  1. Être, entité.

Pronom personnel

ens \əns\ ou \ens\

  1. Nous.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Variantes

Prononciation

Latin

Étymologie

Participe présent de esse.

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ens ens ens entēs entēs entia
Vocatif ens ens ens entēs entēs entia
Accusatif entem entem ens entēs entēs entia
Génitif entis entis entis entium entium entium
Datif entī entī entī entibus entibus entibus
Ablatif entī entī entī entibus entibus entibus

ens \Prononciation ?\

  1. Étant.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ens enta
Vocatif ens enta
Accusatif ens enta
Génitif entis entum
Datif entī entibus
Ablatif entĕ entibus

ens \Prononciation ?\ neutre

  1. (Philosophie) Étant, être.
    • De ente et essentia.
      l’être et l’essence (œuvre de Thomas d'Aquin).

Références

Étymologie

Composé de en et de eths.

Forme d’article défini

ens \ens\ masculin pluriel

  1. (Gascon) Contraction de la préposition en et de l'article défini eths.
Articles définis pyrénéens
Prépositions Masculin Féminin
SingulierPlurielSingulierPluriel
eth, erethsera, er’eras
a athathsaraaras
de dethdethsderaderas
per pethpethsperaperas
entà,tà entath, tathentaths, tathsentara, taraentaras, taras
en enensenaenas

Références