baro
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
baro \Prononciation ?\
- (Botanique) Poireau.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
baro \Prononciation ?\
Apparentés étymologiques
Prononciation
- Abidjan (Côte d'Ivoire) : écouter « baro [Prononciation ?] »
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | paro |
| Adoucissante | baro |
| Spirante | faro |
baro \ˈbɑː.ro\
- Forme mutée de paro par adoucissement (p > b).
Verbe
baro \Prononciation ?\
- Causer parler.
- U ka domuni kԑ, ka baro kԑ kosԑbԑ
- ils ont mangé et ont bien causé
- U ka domuni kԑ, ka baro kԑ kosԑbԑ
Prononciation
- Abidjan (Côte d'Ivoire) : écouter « baro [Prononciation ?] » (niveau moyen)
Italien
Étymologie
- Du latin baro.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| baro \ˈba.ro\ |
bari \ˈba.ri\ |
baro \ˈba.ro\ masculin
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe barare | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | (io) baro |
baro \ˈba.ro\
- Première personne du singulier de l’indicatif présent de barare.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
Latin
Étymologie
- (Nom commun 1) Apparenté à [1] bardus lui-même à brutus, → voir varo et Varro.
- (Nom commun 2) Du grec ancien βαρύς, barús (« lourd ») selon Isidore (voir citation ci-dessous) ; du gotique baro (« homme ») → voir baron ; mot que Julius Pokorny apparente à fero.
Nom commun 1
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | baro | baronēs |
| Vocatif | baro | baronēs |
| Accusatif | baronem | baronēs |
| Génitif | baronis | baronum |
| Datif | baronī | baronibus |
| Ablatif | baronĕ | baronibus |
bāro \Prononciation ?\ masculin
- (Rare) Lourdaud, balourd.
haec cum loqueris, nos barones stupemus, tu videlicet tecum ipse rides
— (Cicéron, Fin. 2, 23, 76)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Variantes
Dérivés
- barosus (« qui est balourd »)
Nom commun 2
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | baro | baronēs |
| Vocatif | baro | baronēs |
| Accusatif | baronem | baronēs |
| Génitif | baronis | baronum |
| Datif | baronī | baronibus |
| Ablatif | baronĕ | baronibus |
bāro \Prononciation ?\ masculin
- Mercenaire.
Mercennarii sunt qui serviunt accepta mercede. Idem et barones Graeco nomine, quod sint fortes in laboribus. βαρύς enim dicitur gravis, quod est fortis.
— (Isidore de Séville, Etymologiarum libri, IX, 4)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
- Homme → voir vir en latin classique.
- Si quis baronem ingenuum de via sua ostaverit aut inpinxerit. MALB. via lacina, hoc est D dinarios, qui faciunt solidos XV, culpabilis judicetur.
Si quis mulierem ingenuam de via sua ostaverit aut inpixerit, MALB. machina, hoc est MDCCC dinarios, qui faciunt solidos XLV, culpabilis judicetur. — (Lex Salica)- Celui qui se sera opposé au passage d’un homme, ou aura embarrassé sa marche, sera condamné à payer 600 deniers, ou 15 sous d’or.
Celui qui se sera opposé au passage d’une femme libre, ou aura embarrassé sa marche, sera condamné à payer 1.800 deniers, ou 45 sous d’or. — (traduction)
- Celui qui se sera opposé au passage d’un homme, ou aura embarrassé sa marche, sera condamné à payer 600 deniers, ou 15 sous d’or.
- Si quis baronem ingenuum de via sua ostaverit aut inpinxerit. MALB. via lacina, hoc est D dinarios, qui faciunt solidos XV, culpabilis judicetur.
Anagrammes
Références
- « baro », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] « baro », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
baro \Prononciation ?\
- (Ornithologie) Perroquet.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)