balaaĵo

(1889)^[1] Composé de la racine bala (« balayer »), du suffixe -aĵ- (« chose, dérivé ») et de la finale -o (substantif).

balaaĵo \ba.la.ˈa.ʒo\

1. Balayure, poussière et saletés récoltées en passant le balai.
   • Ĉar la aŭtoritatoj havas nenian efikan longtempan planon por forigi la rubon kaj la forĵetaĵojn, la urboj kaj la kamparo dronas sub tiu kreskanta torento de balaaĵoj kaj malpuraĵoj. — (« Irlando : Malpli verda insulo », article du Monato, 1997-2003 → lire en ligne)

     Comme les autorités n’ont aucune politique efficace à long terme pour éliminer les déchets et les détritus, les villes et les campagnes croulent sous cette avalanche de balayures et de saletés.

2. (Sens figuré) Chose sans importance ; déchet, bagatelle, broutille, niaiserie, vétille, peu de chose.
   • Neniu konas siajn gepatrojn, ankaŭ la gepatroj ne sian filon kaj la agonianto jam estas rigardata nur balaaĵo, kiun oni devas forigi. — (Sándor Szathmári, Vojaĝo al Kazohinio, 1938 → lire en ligne)

     Personne ne connait ses parents, ni les parents leurs enfants, et le mourant est déjà considéré comme un déchet dont on doit se débarrasser.

   • — Antaŭhieraŭ mi vidis, ke li legas versaĵojn de Puŝkin, - daŭrigis dume Bazarov. - Klarigu al li, mi petas vin, ke tio estas absurda. Li ja ne estas plu infano: jam estas tempo ĵeti for ĉi tiun balaaĵon. Kia ideo esti romantikulo en la nuna tempo! Donu al li ian bonan libron. — (Kabe, Patroj kaj filoj, 1909 → lire en ligne)

     — Avant-hier, j’ai vu qu’il lisait des vers de Pouchkine, continua Bazarov. Explique-lui, je t’en prie, que ceci est absurde. Ce n’est plus un enfant : il est grand temps [pour lui] d’abandonner ces niaiseries. Quelle idée d’être un romantique de nos jours ! Donne-lui un bon livre.

• \ba.la.ˈa.ʒo\
• France (Toulouse) : écouter « balaaĵo [Prononciation ?] »