wezen
: wêzen
Néerlandais
Étymologie
- (Verbe) Du proto-germanique *wesaną. Ce mot dénote une supplétion car son étymologie est distincte de celles de ben et de zijn.
- (Nom) substantivation de l’infinitif wezen. Déverbal de wezen.
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | ben | was |
| jij | bent | |
| hij, zij, het | is | |
| wij | zijn | waren |
| jullie | zijn | |
| zij | zijn | |
| u | bent | was |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| zijn | wezend | geweest |
wezen \ˈʋeː.zə(n)\ intransitif irrégulier défectif (voir la conjugaison)
Synonymes
Nom commun
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nom | wezen \ˈʋeː.zən\ |
wezens \ˈʋeː.zəns\ |
| Diminutif | wezentje | wezentjes |
wezen \ˈʋeː.zə(n)\ neutre
Forme de nom commun
wezen \ˈʋeː.zə(n)\
- Pluriel de wees.
Forme de verbe
wezen \Prononciation ?\
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[2] :
- 98,7 % des Flamands,
- 100,0 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « wezen [Prononciation ?] »
Références
- « wezen », dans Union de la langue néerlandaise, Woordenlijst Nederlandse Taal, 2015 → consulter cet ouvrage
- 1 2 « wezen » dans Nicoline van der Sijs, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, dbnl.org, Amsterdam, Anvers, 2002, ISBN 978-902042045-6
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]