tortus
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | tortu \tɔʁ.ty\ |
tortus \tɔʁ.ty\ |
| Féminin | tortue \tɔʁ.ty\ |
tortues \tɔʁ.ty\ |
tortus \tɔʁ.ty\
- Masculin pluriel de tortu.
Vieux arbres verts tortus, vieux toits obliques à demi effondrés, faces de Chinois aux yeux obliques, il y a affinité entre tout cela.
— (Pierre Loti, Fleurs d’ennui, 1882, page 136)
Prononciation
Homophones
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | tortŭs | tortūs |
| Vocatif | tortŭs | tortūs |
| Accusatif | tortum | tortūs |
| Génitif | tortūs | tortuum |
| Datif | tortūi ou tortū |
tortibus |
| Ablatif | tortū | tortibus |
tortus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | tortus | tortă | tortum | tortī | tortae | tortă |
| Vocatif | torte | tortă | tortum | tortī | tortae | tortă |
| Accusatif | tortum | tortăm | tortum | tortōs | tortās | tortă |
| Génitif | tortī | tortae | tortī | tortōrŭm | tortārŭm | tortōrŭm |
| Datif | tortō | tortae | tortō | tortīs | tortīs | tortīs |
| Ablatif | tortō | tortā | tortō | tortīs | tortīs | tortīs |
tortus \Prononciation ?\
Références
- « tortus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage