torto
Espéranto
Étymologie
- De l’allemand Torte.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | torto \ˈtor.to\ |
tortoj \ˈtor.toj\ |
| Accusatif | torton \ˈtor.ton\ |
tortojn \ˈtor.tojn\ |
torto \ˈtor.to\
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « torto [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « torto [Prononciation ?] »
Étymologie
- De l’espéranto.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| torto \Prononciation ?\ |
torti \Prononciation ?\ |
Italien
Étymologie
- Dérivé du participe passé de torcere.
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | torto \ˈtor.to\ |
torti \ˈtor.ti\ |
| Féminin | torta \ˈtor.ta\ |
torte \ˈtor.te\ |
torto \ˈtor.to\ masculin
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| torto \ˈtor.to\ |
torti \ˈtor.ti\ |
torto \ˈtor.to\ masculin
- Tort.
Dérivés
- avere torto (« avoir tort »)
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe torcere | ||
|---|---|---|
| Participe | ||
| Passé | (masculin singulier) torto | |
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | torto \ˈtor.to\ |
torti \ˈtor.ti\ |
| Féminin | torta \ˈtor.ta\ |
torte \ˈtor.te\ |
torto \ˈtor.to\
- Participe passé au masculin singulier du verbe torcere.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
Latin
Étymologie
Verbe
torto, infinitif : tortare \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Apparentés étymologiques
Références
- « torto », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage