quis
Ancien français
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Forme de verbe
quis \Prononciation ?\ masculin
- Participe passé de querre.
Et quant il l’aront si bien quis
— (L’âtre périlleux, anonyme, manuscrit 1433 français de la BnF. Fol. 35r.)
Qu’il l’aront par armes conquis- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Forme d’article
quis \Prononciation ?\
Latin
Étymologie
Pronom interrogatif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | quis | quae | quid | quī | quae | qua |
| Vocatif | - | - | - | - | - | - |
| Accusatif | quem | quam | quid | quōs | quās | qua |
| Génitif | cuius | cuius | cuius | quōrum | quārum | quōrum |
| Datif | cui | cui | cui | quibus | quibus | quibus |
| Ablatif | quō | quā | quō | quibus | quibus | quibus |
quis \ˈkʷis\
- Qui.
Dérivés
Prononciation
Références
- « quis », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage