maga
Étymologie
- Voir le mot breton magañ.
Verbe
maga \Prononciation ?\
Espagnol
Étymologie
- Féminisation de mago.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| maga [ˈma.ɡa] |
magas [ˈma.ɡas] |
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Pronom
maga
Synonymes
Prononciation
Italien
Étymologie
- Du latin magus.
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| positif | ||
| Masculin | mago \ˈma.ɡo\ |
maghi \ˈma.ɡi\ |
| Féminin | maga \ˈma.ɡa\ |
maghe \ˈma.ɡe\ |
| superlatif absolu | ||
| Masculin | maghissimo \ma.ˈɡis.si.mo\ |
maghissimi \ma.ˈɡis.si.mi\ |
| Féminin | maghissima \ma.ˈɡis.si.ma\ |
maghissime \ma.ˈɡis.si.me\ |
maga \ˈma.ɡa\
- Féminin singulier de mago.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| maga \ˈma.ɡa\ |
maghe \ˈma.ɡe\ |
maga \ˈma.ɡa\ féminin (pour un homme, on dit : mago)
- Mage.
Apparentés étymologiques
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Nom commun
maga \ˈmaga\
Prononciation
- France : écouter « maga [ˈmaga] »
Anagrammes
Références
- « maga », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Latin
Étymologie
- Féminin de magus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | magă | magae |
| Vocatif | magă | magae |
| Accusatif | magăm | magās |
| Génitif | magae | magārŭm |
| Datif | magae | magīs |
| Ablatif | magā | magīs |
maga féminin (pour un homme, on dit : magus)
Références
- « maga », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage