insultatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de insultatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | insultatorius | insultatoriă | insultatorium | insultatoriī | insultatoriae | insultatoriă |
| Vocatif | insultatorie | insultatoriă | insultatorium | insultatoriī | insultatoriae | insultatoriă |
| Accusatif | insultatorium | insultatoriăm | insultatorium | insultatoriōs | insultatoriās | insultatoriă |
| Génitif | insultatoriī | insultatoriae | insultatoriī | insultatoriōrŭm | insultatoriārŭm | insultatoriōrŭm |
| Datif | insultatoriō | insultatoriae | insultatoriō | insultatoriīs | insultatoriīs | insultatoriīs |
| Ablatif | insultatoriō | insultatoriā | insultatoriō | insultatoriīs | insultatoriīs | insultatoriīs |
insultatorius \Prononciation ?\
- Insultant, outrageant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « insultatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage