effe
Français
Étymologie
- Du latin ef.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| effe | effes |
| \ɛf\ | |
effe \ɛf\ masculin ou féminin (l’usage hésite)
Traductions
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Italien
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Invariable |
|---|
| effe |
effe \Prononciation ?\ féminin invariable
Quasi-synonymes
- foro di risonanza (« ouïe ») (lutherie)
Prononciation
- Monopoli (Italie) : écouter « effe [Prononciation ?] »
Voir aussi
- effe sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adverbe
effe \Prononciation ?\
- Brièvement, jusqu’à un certain point, pour une courte période.
Références
- Elien Lefevere, Tussentaal in de Vlaamse media: Een onderzoek naar het taalgebruik van televisiepresentatoren, Université de Gand, 2011, page 73 et 155