conjunctivus
Latin
Étymologie
- Dérivé de conjunctus, avec le suffixe -ivus, le radical étant lui-même dérivé de junctus, avec le préfixe con-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | conjunctivus | conjunctivă | conjunctivum | conjunctivī | conjunctivae | conjunctivă |
| Vocatif | conjunctive | conjunctivă | conjunctivum | conjunctivī | conjunctivae | conjunctivă |
| Accusatif | conjunctivum | conjunctivăm | conjunctivum | conjunctivōs | conjunctivās | conjunctivă |
| Génitif | conjunctivī | conjunctivae | conjunctivī | conjunctivōrŭm | conjunctivārŭm | conjunctivōrŭm |
| Datif | conjunctivō | conjunctivae | conjunctivō | conjunctivīs | conjunctivīs | conjunctivīs |
| Ablatif | conjunctivō | conjunctivā | conjunctivō | conjunctivīs | conjunctivīs | conjunctivīs |
conjunctivus \Prononciation ?\
- Conjonctif, qui sert à la conjonction, à lier.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- (Grammaire) Subjonctif.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « conjunctivus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « conjunctivus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage