carbonièra
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| carbonièra \kaɾβuˈnjɛɾo̞\ |
carbonièras \kaɾβuˈnjɛɾo̞s\ |
carbonièra \kaɾβuˈnjɛɾo̞\ (graphie normalisée) féminin
- Charbonnière, lieu où l’on fait du charbon.
- Charbonnier, lieu où l’on serre le charbon.
- Houillère.
- (Botanique) Brunelle, plante.
Variantes dialectales
- carboniera (Provençal)
- carbonièira (Biterrois), (Rouergat), (Gévaudanais)
- carboèra (Gascon)
- charboneira (Auvergnat)
- charboniera (Limousin)
Vocabulaire apparenté par le sens
- 3 : mina
- 4 : bruneleta
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | carbonièr \kaɾβuˈnjɛ\ |
carbonièrs \kaɾβuˈnjɛs\ |
| Féminin | carbonièra \kaɾβuˈnjɛ.ɾo̞\ |
carbonièras \kaɾβuˈnjɛ.ɾo̞s\ |
carbonièra \kaɾβuˈnjɛɾo̯\ (graphie normalisée)
- Féminin singulier de carbonièr.
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Loís Alibèrt, Dictionnaire occitan-français selon les parlers languedociens, Institut d’Estudis Occitans, 1997, ISBN 2-85910-069-5
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879