amicus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | amicus | amică | amicum | amicī | amicae | amică |
| Vocatif | amice | amică | amicum | amicī | amicae | amică |
| Accusatif | amicum | amicăm | amicum | amicōs | amicās | amică |
| Génitif | amicī | amicae | amicī | amicōrŭm | amicārŭm | amicōrŭm |
| Datif | amicō | amicae | amicō | amicīs | amicīs | amicīs |
| Ablatif | amicō | amicā | amicō | amicīs | amicīs | amicīs |
amīcus \a.ˈmiː.kus\ ou \aˈmi.kus\ (latin ecclésiastique) (comparatif : amicior, superlatif : amicissimus)
- Amical.
cum summi viri, tum amicissimi
— (Cicéron)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
- Aimable, plaisant.
secundum te nihil est mihi amicius solitudine
— (Cicéron, Att. 12, 15)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Antonymes
Dérivés
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | amīcus | amīcī |
| Vocatif | amīce | amīcī |
| Accusatif | amīcum | amīcōs |
| Génitif | amīcī | amīcōrum |
| Datif | amīcō | amīcīs |
| Ablatif | amīcō | amīcīs |
amīcus *\a.ˈmiː.kus\ masculin (pour une femme, on dit : amica)
- Ami.
Amīcum parāre
- se faire un ami, lier une relation d’amitié.
Dérivés dans d’autres langues
Prononciation
- \a.ˈmiː.kus\, [äˈmiːkʊs̠] (Classique)
- \a.ˈmi.kus\, [äˈmiːkus] (Ecclésiastique)
Références
- « amicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « amicus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- ↑ « amicus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage