Interrogativpronomen

Allemand

Étymologie

Composé de interrogativ interrogatif ») et de Pronomen pronom »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif das Interrogativpronomen die Interrogativpronomen
Accusatif das Interrogativpronomen die Interrogativpronomen
Génitif des Interrogativpronomens der Interrogativpronomen
Datif dem Interrogativpronomen den Interrogativpronomen
Cas Singulier Pluriel
Nominatif das Interrogativpronomen die Interrogativpronomina
Accusatif das Interrogativpronomen die Interrogativpronomina
Génitif des Interrogativpronomens der Interrogativpronomina
Datif dem Interrogativpronomen den Interrogativpronomina

Interrogativpronomen \ɪntɐʁoɡaˈtiːfproˌnoːmən\ neutre

  1. (Grammaire) Pronom interrogatif.
    • Interrogativpronomen leiten Ergänzungsfragen oder indirekte Fragen ein.
      Les pronoms interrogatifs introduisent des questions directes ou indirectes.

Synonymes

Antonymes

Hyponymes