Interrogativpronomen
Allemand
Étymologie
- Composé de interrogativ (« interrogatif ») et de Pronomen (« pronom »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | das Interrogativpronomen | die Interrogativpronomen |
| Accusatif | das Interrogativpronomen | die Interrogativpronomen |
| Génitif | des Interrogativpronomens | der Interrogativpronomen |
| Datif | dem Interrogativpronomen | den Interrogativpronomen |
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | das Interrogativpronomen | die Interrogativpronomina |
| Accusatif | das Interrogativpronomen | die Interrogativpronomina |
| Génitif | des Interrogativpronomens | der Interrogativpronomina |
| Datif | dem Interrogativpronomen | den Interrogativpronomina |
Interrogativpronomen \ɪntɐʁoɡaˈtiːfproˌnoːmən\ neutre
- (Grammaire) Pronom interrogatif.
Interrogativpronomen leiten Ergänzungsfragen oder indirekte Fragen ein.
- Les pronoms interrogatifs introduisent des questions directes ou indirectes.
Synonymes
- Fragefürwort (1)
- Fragepronomen (1)
- Interrogativum (1)
Antonymes
- Demonstrativpronomen
- Indefinitpronomen
- Interrogativadverb
- Personalpronomen
- Possessivpronomen
- Reflexivpronomen
- Relativpronomen