vero
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | bero |
| Adoucissante | vero |
| Mixte | vero |
vero \ˈveː.ro\
- Forme mutée de bero par adoucissement (b → v).
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Étymologie
Adjectif
| Genre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | vero | veros |
| Féminin | vera | veras |
vero \ˈbe.ɾo\
- (Désuet) (Littéraire) Vrai, réel, véritable.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| vero | veros |
vero \ˈbe.ɾo\ masculin
Références
- Real Academia Española, Diccionario de la lengua española, 23e édition → consulter cet ouvrage
Espéranto
Étymologie
- Du latin verus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | vero \ˈve.ro\ |
veroj \ˈve.roj\ |
| Accusatif | veron \ˈve.ron\ |
verojn \ˈve.rojn\ |
vero \ˈve.ro\ mot-racine UV
- Vérité.
- (Ekzercaro §16) Oni diras, ke la vero ĉiam venkas.
- On dit que la vérité vainc toujours.
- (Ekzercaro §18) Ĉu vi diros al mi la veron?
- Me diras-tu la vérité?
- (Ekzercaro §24 sur les temps:) Nun li diras al mi la veron. ― Hieraŭ li diris al mi la veron. ― Li ĉiam diradis al mi la veron. ― Kiam vi vidis nin en la salono, li jam antaŭe diris al mi la veron (aŭ li estis dirinta al mi la veron). ― Li diros al mi la veron. ― Kiam vi venos al mi, li jam antaŭe diros al mi la veron (aŭ li estos dirinta al mi la veron; aŭ antaŭ ol vi venos al mi, li diros al mi la veron). ― Se mi petus lin, li dirus al mi la veron. ― Mi ne farus la eraron, se li antaŭe dirus al mi la veron (aŭ se li estus dirinta al mi la veron). ― Kiam mi venos, diru al mi la veron. ― Kiam mia patro venos, diru al mi antaŭe la veron (aŭ estu dirinta al mi la veron). ― Mi volas, ke tio, kion mi diris, estu vera (aŭ mi volas esti dirinta la veron).
- (Ekzercaro §16) Oni diras, ke la vero ĉiam venkas.
Dérivés
Académique :
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « vero [Prononciation ?] »
- Toulouse (France) : écouter « vero [Prononciation ?] » (bon niveau)
Anagrammes
Voir aussi
- vero sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Références
Bibliographie
- vero sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- vero sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine(s) ou affixe(s) "ver-", "-o" présents dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » (R1 de l’Akademio de Esperanto).
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | vero | verot |
| Génitif | veron | verojen |
| Partitif | veroa | veroja |
| Accusatif | vero [1] veron [2] |
verot |
| Inessif | verossa | veroissa |
| Élatif | verosta | veroista |
| Illatif | veroon | veroihin |
| Adessif | verolla | veroilla |
| Ablatif | verolta | veroilta |
| Allatif | verolle | veroille |
| Essif | verona | veroina |
| Translatif | veroksi | veroiksi |
| Abessif | verotta | veroitta |
| Instructif | — | veroin |
| Comitatif | — | veroine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | veroni | veromme |
| 2e personne | verosi | veronne |
| 3e personne | veronsa | |
vero \ˈve.ro\
Dérivés
- verottaa (taxer, imposer)
Forme de nom commun
vero \ˈve.ro\
- Accusatif II singulier de vero.
Étymologie
- Du latin vero.
Adverbe
vero \ˈve.ro\
Italien
Étymologie
- Du latin verus.
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| positif | ||
| Masculin | vero \ˈve.ro\ |
veri \ˈve.ri\ |
| Féminin | vera \ˈve.ra\ |
vere \ˈve.re\ |
| superlatif absolu | ||
| Masculin | verissimo \ve.ˈris.si.mo\ |
verissimi \ve.ˈris.si.mi\ |
| Féminin | verissima \ve.ˈris.si.ma\ |
verissime \ve.ˈris.si.me\ |
vero \ˈve.ro\ masculin
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| vero \ˈvɛ.ro\ |
veri \ˈvɛ.ri\ |
vero \ˈvɛ.ro\ masculin
Proverbes et phrases toutes faites
Prononciation
- \ˈvɛ.rɔ\
- (Italie) : écouter « vero [ˈvɛro] »
- Italie : écouter « vero [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Étymologie
Adverbe
vero \Prononciation ?\
- Vraiment, à coup sûr, en vérité, au vrai.
- Et même, voire, que dis-je.
Consul videt; hic tamen vivit. Vivit? immo vero etiam in senatum venit, fit publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem unum quemque nostrum.
— (Cicéron, Première Catilinaire)- Le consul les voit, et Catilina vit encore ! Il vit ; que dis-je ? il vient au sénat ; il est admis aux conseils de la république ; il choisit parmi nous et marque de l’œil ceux qu’il veut immoler.
Verbe
vero, infinitif : verare \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)
Synonymes
- veridicus est
Forme d’adjectif
vero \Prononciation ?\
Nom commun
vero \Prononciation ?\ masculin
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | vero | veronēs |
| Vocatif | vero | veronēs |
| Accusatif | veronem | veronēs |
| Génitif | veronis | veronum |
| Datif | veronī | veronibus |
| Ablatif | veronĕ | veronibus |
Références
- « vero », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « vero », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Portugais
Étymologie
- Du latin verus.
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | vero | veros |
| Féminin | vera | veras |
vero \vˈɛ.ɾu\ (Lisbonne) \vˈɛ.ɾʊ\ (São Paulo)
Synonymes
Prononciation
- Lisbonne : \vˈɛ.ɾu\ (langue standard), \vˈɛ.ɾu\ (langage familier)
- São Paulo : \vˈɛ.ɾʊ\ (langue standard), \vˈɛ.ɽʊ\ (langage familier)
- Rio de Janeiro : \vˈɛ.ɾʊ\ (langue standard), \vˈɛ.ɾʊ\ (langage familier)
- Maputo : \vˈe.ɾu\ (langue standard), \vˈe.ɾʊ\ (langage familier)
- Luanda : \vˈɛ.ɾʊ\
- Dili : \vˈɛ.ɾʊ\
Références
- « vero », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage