vera
Espagnol
Étymologie
- (Orée) Du latin viria (« anneau, cercle »).
- (Arbre) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun 1
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| vera | veras |
vera \ˈbe.ɾa\ féminin
Synonymes
Dérivés
Nom commun 2
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| vera | veras |
vera \ˈbe.ɾa\ féminin
- (Botanique) Gaïac de Maracaibo, Bulnesia arborea.
Synonymes
Voir aussi
- vera sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)
Forme d’adjectif
| Genre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | vero | veros |
| Féminin | vera | veras |
vera \ˈbe.ɾa\
- Féminin singulier de vero.
Références
- Real Academia Española, Diccionario de la lengua española, 23e édition → consulter cet ouvrage
Espéranto
Étymologie
- (1887) Attesté dans Unua Libro de Louis-Lazare Zamenhof. Composé de la racine ver (« vérité ») et de la finale -a (adjectif).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | vera \ˈve.ra\ |
veraj \ˈve.raj\ |
| Accusatif | veran \ˈve.ran\ |
verajn \ˈve.rajn\ |
vera \ˈve.ra\ composition de racines de l’Antaŭparolo
- Vrai.
- (Antaŭparolo) … ĉar, komparante la kuntekstan tradukon en la aliaj lingvoj, oni facile trovos la veran sencon de ĉiu vorto;
- … car, en comparant les traductions contextuelles dans les autres langues, on trouvera facilement le vrai sens de chaque mot;
- (Ekzercaro §24) Mi volas, ke tio, kion mi diris, estu vera (aŭ mi volas esti dirinta la veron).
- Je veux que ce que j’ai dit soit vrai (ou je veux avoir dit la vérité).
- (Antaŭparolo) … ĉar, komparante la kuntekstan tradukon en la aliaj lingvoj, oni facile trovos la veran sencon de ĉiu vorto;
Apparentés étymologiques
- vero mot-racine UV : vérité
- pour les autres apparentés, voir la fiche de vero
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « vera [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « vera [Prononciation ?] »
Voir aussi
- vero sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Références
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- vera sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- vera sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Composition "ver-a" présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo, R1 et R2 de l’Akademio de Esperanto).
Étymologie
- Du vieux norrois vera.
Verbe
vera \Prononciation ?\
- Être.
Étymologie
- Du latin verus.
Adjectif
vera \ˈvɛ.ra\
Anagrammes
Italien
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| vera \ˈve.ra\ |
vere \ˈve.re\ |
vera \ˈvɛ.ra\ féminin
- Alliance, bague, symbole de l’union contractée par le mariage.
Synonymes
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| positif | ||
| Masculin | vero \ˈve.ro\ |
veri \ˈve.ri\ |
| Féminin | vera \ˈve.ra\ |
vere \ˈve.re\ |
| superlatif absolu | ||
| Masculin | verissimo \ve.ˈris.si.mo\ |
verissimi \ve.ˈris.si.mi\ |
| Féminin | verissima \ve.ˈris.si.ma\ |
verissime \ve.ˈris.si.me\ |
vera \ˈvɛ.ra\
- Féminin singulier de vero.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- vera sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Islandais
Étymologie
- Du vieux norrois vera.
Verbe
vera \ˈvɛːra\ (voir la conjugaison)
Dérivés
Anagrammes
Références
- Solveig Bjarnason, Parlons islandais : Langue et culture, L’Harmattan, 2016, 308 pages, ISBN 9782140012570, page 98
Latin
vera \Prononciation ?\
- Pluriel de ver.
Portugais
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | vero | veros |
| Féminin | vera | veras |
vera \vˈɛ.ɾɐ\ (Lisbonne) \vˈɛ.ɾə\ (São Paulo)
- Féminin singulier de vero.
Étymologie
- Du vieux slave вѣра, věra (« foi »).
Nom commun
vera \Prononciation ?\ féminin
Anagrammes
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
vera *\Prononciation ?\
- Être.
Conjugaison au présent : ek em (je suis), þú ert (tu es), þat er (il est), vér erum (nous sommes), þér eruð (vous êtes), þau eru (ils sont).