transcursorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de transcursus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | transcursorius | transcursoriă | transcursorium | transcursoriī | transcursoriae | transcursoriă |
| Vocatif | transcursorie | transcursoriă | transcursorium | transcursoriī | transcursoriae | transcursoriă |
| Accusatif | transcursorium | transcursoriăm | transcursorium | transcursoriōs | transcursoriās | transcursoriă |
| Génitif | transcursoriī | transcursoriae | transcursoriī | transcursoriōrŭm | transcursoriārŭm | transcursoriōrŭm |
| Datif | transcursoriō | transcursoriae | transcursoriō | transcursoriīs | transcursoriīs | transcursoriīs |
| Ablatif | transcursoriō | transcursoriā | transcursoriō | transcursoriīs | transcursoriīs | transcursoriīs |
transcursorius \Prononciation ?\
Références
- « transcursorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage