temerari
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | temerario \te.me.ˈra.rjo\ |
temerari \te.me.ˈra.ri\ |
| Féminin | temeraria \te.me.ˈra.rja\ |
temerarie \te.me.ˈra.rje\ |
temerari \te.me.ˈra.ri\
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| temerario \te.me.ˈra.rjo\ |
temerari \te.me.ˈra.ri\ |
temerari \te.me.ˈra.ri\ masculin
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Étymologie
- Du latin temerarius (« accidentel »), de temere (« à l’aveuglette, au hasard »).
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | temerari \te.me.ˈɾa.ɾi\ |
temeraris \te.me.ˈɾa.ɾis\ |
| Féminin | temerària \te.me.ˈɾa.ɾjo̯\ |
temeràrias \te.me.ˈɾa.ɾjo̯s\ |
temerari \te.me.ˈɾa.ɾi\ (graphie normalisée)
Synonymes
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2