rances
Français
Forme de nom commun 1
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| rance | rances |
| \ʁɑ̃s\ | |
rances \ʁɑ̃s\ masculin
- Pluriel de rance.
Forme de nom commun 2
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| rance | rances |
| \ʁɑ̃s\ | |
rances \ʁɑ̃s\ masculin
- Pluriel de rance.
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe rancer | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| tu rances | ||
| Subjonctif | Présent | |
| que tu rances | ||
rances \ʁɑ̃s\
Prononciation
- Bourg-en-Bresse (France) : écouter « rances [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- rances sur Wikipédia
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | rance \'ranse\ |
rances \'ranses\ |
| Féminin | rança \'ranso̯\ |
ranças \'ranso̯s\ |
rances \'ranses\ masculin (graphie normalisée)
- Masculin pluriel de rance.
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe rançar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que tu rances | ||
rances \ˈʀɐ̃.sɨʃ\ (Lisbonne) \ˈxə̃.sis\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent du subjonctif de rançar.