ancrés
: ancres
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | ancré \ɑ̃.kʁe\ |
ancrés \ɑ̃.kʁe\ |
| Féminin | ancrée \ɑ̃.kʁe\ |
ancrées \ɑ̃.kʁe\ |
ancrés \ɑ̃.kʁe\
- Masculin pluriel de ancré.
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe ancrer | ||
|---|---|---|
| Participe | ||
| Passé | ||
| (masculin pluriel) ancrés | ||
ancrés \ɑ̃.kʁe\
- Participe passé masculin pluriel de ancrer.
Prononciation
Homophones
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | ancré \Prononciation ?\ |
ancrés \Prononciation ?\ |
| Féminin | ancrée \Prononciation ?\ |
ancrées \Prononciation ?\ |
ancrés \Prononciation ?\
- Masculin pluriel de ancré.
Références
- Charles Ménière, Glossaire angevin étymologique comparé avec différents dialectes, Lachèse et Dolbeau, Angers, 1881, page 191 à 562, p. 219 → [version en ligne]