punkt

Voir aussi : Punkt

Allemand

Forme de verbe

punkt \pʊŋkt\

  1. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de punkten.

Prononciation

Étymologie

Du latin punctum.

Nom commun

Neutre Singulier Pluriel
Indéfini punkt punkter
Défini punktet punkterne

punkt neutre

  1. Point.
    • Nørre Sandby Klippe fyret ligger på klippens højeste punkt og er et yndet turistmål om sommeren.
      La phare de Nørre Sandby Klippe se retrouve sur le plus haut point de la roche et est un populaire but touristique pendant l'été.

Forme de nom commun

Première déclinaison
Singulier Pluriel
Nominatif punkts punkti
Accusatif punktu punktus
Génitif punkta punktu
Datif punktam punktiem
Instrumental punktu punktiem
Locatif punktā punktos
Vocatif punkt punkti

punkt \Prononciation ?\ masculin

  1. Vocatif singulier de punkts.

Étymologie

Du latin punctum.

Nom commun

punkt \Prononciation ?\ masculin

  1. Point.

Étymologie

Du latin punctum.

Nom commun

punkt \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. Point.

Synonymes

Prononciation

Étymologie

Du latin punctum.

Nom commun

Commun Indéfini Défini
Singulier punkt punkten
Pluriel punkter punkterna

punkt \Prononciation ?\ commun

  1. Point, petite marque (ronde).
    • Nyckelpiga med 5 svarta punkter.
      Coccinelle avec 5 points noirs.
  2. (Typographie) Point.
    • 24 punkter hög.
      Haut de 24 points.
  3. (Sens figuré) Point.
    1. (Dans un contrat) Clause.
      • Genomgå de särskilda punkterna i kontraktet.
        Collationner les clauses du contrat.
    2. (Dans un discours) Chapitre, passage, période.
    3. Chef, nœud.
    4. Moment, instant.

Dérivés

Références