oriens

Voir aussi : Oriens

Français

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin orien
\Prononciation ?\
oriens
\Prononciation ?\
Féminin orienne
\Prononciation ?\
oriennes
\Prononciation ?\

oriens \Prononciation ?\

  1. Masculin pluriel de orien.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Latin

Étymologie

substantivation du participe du verbe orior  se lever »).

Nom commun

Cas Singulier
Nominatif oriens
Vocatif oriens
Accusatif orientem
Génitif orientis
Datif orientī
Ablatif orientĕ


oriens \Prononciation ?\ masculin singulier 3e déclinaison, imparisyllabique

  1. Le soleil levant.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Le levant, l’orient, l’est.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Antonymes

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif oriens oriens oriens orientēs orientēs orientia
Vocatif oriens oriens oriens orientēs orientēs orientia
Accusatif orientem orientem oriens orientēs orientēs orientia
Génitif orientis orientis orientis orientium orientium orientium
Datif orientī orientī orientī orientibus orientibus orientibus
Ablatif orientī orientī orientī orientibus orientibus orientibus

oriens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique

  1. Participe présent de orior.

Références