nivens

Latin

Étymologie

C'est le participe présent d'un verbe latin qui devait ressembler à *(g)niveo  clignoter »), mais qui ne s'est pas conservé. De l’indo-européen commun[1] *knei-gʷh- ; possiblement apparenté à nitor et nicō dont il serait la forme passive.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif nīvens nīvens nīvens nīventēs nīventēs nīventia
Vocatif nīvens nīvens nīvens nīventēs nīventēs nīventia
Accusatif nīventem nīventem nīvens nīventēs nīventēs nīventia
Génitif nīventis nīventis nīventis nīventium nīventium nīventium
Datif nīventī nīventī nīventī nīventibus nīventibus nīventibus
Ablatif nīventī nīventī nīventī nīventibus nīventibus nīventibus

nīvens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique

  1. Clignotant.
    • niventibus oculis  (Pétr. 115)
      clignant des yeux

Dérivés

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif nivens nivens nivens niventēs niventēs niventia
Vocatif nivens nivens nivens niventēs niventēs niventia
Accusatif niventem niventem nivens niventēs niventēs niventia
Génitif niventis niventis niventis niventium niventium niventium
Datif niventī niventī niventī niventibus niventibus niventibus
Ablatif niventī niventī niventī niventibus niventibus niventibus

nivens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique

  1. Participe présent de niveo.

Références