mancus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mancus | mancă | mancum | mancī | mancae | mancă |
| Vocatif | mance | mancă | mancum | mancī | mancae | mancă |
| Accusatif | mancum | mancăm | mancum | mancōs | mancās | mancă |
| Génitif | mancī | mancae | mancī | mancōrŭm | mancārŭm | mancōrŭm |
| Datif | mancō | mancae | mancō | mancīs | mancīs | mancīs |
| Ablatif | mancō | mancā | mancō | mancīs | mancīs | mancīs |
mancus \Prononciation ?\
Références
- « mancus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, radical *mə-n-és