kritik
: Kritik
Indonésien
Étymologie
- Du latin criticus.
Nom commun
kritik (pluriel : kritik-kritik)
Dérivés
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | kritik | kritiken |
| Pluriel | kritiker | kritikerna |
kritik \Prononciation ?\ commun
- Critique.
- (Quelques fois) Censure, discernement.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « kritik [Prononciation ?] »
Références
- Ferdinand Schulthess, Svensk-fransk ordbok, 1922, 1re édition → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin criticus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | kritik | kritici |
| Génitif | kritika | kritiků |
| Datif | kritikovi ou kritiku |
kritikům |
| Accusatif | kritika | kritiky |
| Vocatif | kritiku | kritici |
| Locatif | kritikovi ou kritiku |
kriticích |
| Instrumental | kritikem | kritiky |
kritik \krɪtɪk\ masculin animé
- Critique.
Jest málo lidí v Čechách, kteří by tak spokojeně vypadali jako profesor František Sekanina. Zejména však jest málo kritiků, kteří by se tak příjemně usmívali na tento svět, jako to činí pan Sekanina.
— (Jaroslav Hašek, Profesor František Sekanina, český kritik)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Forme de nom commun
kritik \Prononciation ?\
- Génitif pluriel de kritika.
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage