instructrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de instruo (« construire »), dérivé de instructum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | īnstrūctrīx | īnstrūctrīcēs |
| Vocatif | īnstrūctrīx | īnstrūctrīcēs |
| Accusatif | īnstrūctrīcem | īnstrūctrīcēs |
| Génitif | īnstrūctrīcis | īnstrūctrīcum |
| Datif | īnstrūctrīcī | īnstrūctrīcibus |
| Ablatif | īnstrūctrīcĕ | īnstrūctrīcibus |
īnstrūctrīx \inˈstruːk.triːks\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique (pour un homme, on dit : instructor)
- Ordonnatrice.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Instructrice.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Français : instructrice
- Italien : istruttrice
Références
- instructrix sur Logeion