instructor
Anglais
Étymologie
- Du latin instructor.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| instructor \Prononciation ?\ |
instructors \Prononciation ?\ |
instructor \Prononciation ?\
- (Éducation) Instituteur.
Variantes
- instructer
Synonymes
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « instructor [Prononciation ?] »
Latin
Étymologie
- Déverbal de instruo (« construire »), dérivé de instructum, avec le suffixe -tor.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | instructor | instructorēs |
| Vocatif | instructor | instructorēs |
| Accusatif | instructorem | instructorēs |
| Génitif | instructoris | instructorum |
| Datif | instructorī | instructoribus |
| Ablatif | instructorĕ | instructoribus |
instructor \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : instructrix)
- Ordonnateur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
- instructĭo (« construction - arrangement - instruction »)
- instructura (« action de construire »)
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : instructor
- Espagnol : instructor
- Français : instructeur
- Italien : istruttore
Références
- « instructor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage