hir-
: hir
Étymologie
Préfixe
hir- \hir\
- Préfixe qui, devant un substantif, fait référence à ce qui est long ou allongé.
Note : Mutation par adoucissement après ce préfixe.
Antonymes
- berr-
Composés
- hiramzer
- hiramzeriñ
- hiraskellek
- hirbad
- hirbadelezh
- hirbadout
- hirbadus
- hirbasianted
- hirbenneg
- hirbennegezh
- hirbennek
- hircʼhareg
- hircʼheoteg
- hircʼhortoz
- hirgador
- hirgamm
- hirgarrezenn
- hirgelcʼh
- hirgleizhenn
- hirgleizhennañ
- hirgorn
- hirhêrerezh
- hirhoal
- hirhoalek
- hirhoalet
- hirhoalus
- hirlañchenn
- hirlatenn
- hiroad
- hirsell
- hirstrivañ
- hirvenel
- hirvlevek
- hirvoan
- hirvombard
- hirvoud
- hirvoudek
- hirvoudenn
- hirvouder
- hirvouderez
- hirvoudiñ
- hirvoudus
- hirwel
Voir aussi
- « Hir- » dans Atlas Rannyezhoù ar BREzhoneg: Sintax (Arbres: Le site de grammaire du breton), CNRS