fatuus
: Fatuus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | fatuus | fatuă | fatuum | fatuī | fatuae | fatuă |
| Vocatif | fatue | fatuă | fatuum | fatuī | fatuae | fatuă |
| Accusatif | fatuum | fatuăm | fatuum | fatuōs | fatuās | fatuă |
| Génitif | fatuī | fatuae | fatuī | fatuōrŭm | fatuārŭm | fatuōrŭm |
| Datif | fatuō | fatuae | fatuō | fatuīs | fatuīs | fatuīs |
| Ablatif | fatuō | fatuā | fatuō | fatuīs | fatuīs | fatuīs |
fatuus \Prononciation ?\
- Fat, fada, sans esprit, dénué de bon sens, sot, impertinent, insensé.
monitor non fatuus
— (Cicéron)- conseiller sensé.
ignis fatuus
— (Phèdre)- feu follet.
- Fade, sans sel, sans goût, insipide.
ut sapiant fatuae betae
— (Mart.)- pour donner du goût à la poirée qui n'en a pas.
Dérivés
- effatuus (« hâbleur »)
- fatidus (« fade »)
- fatue (« sottement »)
- fatuitas (« sottise »)
- fatuito (« dire des sottises, divaguer »)
- fatuor (« extravaguer »)
- infatuo (« rendre sot »)
- infatuatio (« extravagance »)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- [1] « fatuus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- [2] Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, radical *bhat-
- « fatuus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage