exoriens

Latin

Étymologie

substantivation du participe du verbe exorior  se lever »).

Nom commun

Cas Singulier
Nominatif exoriens
Vocatif exoriens
Accusatif exorientem
Génitif exorientis
Datif exorientī
Ablatif exorientĕ


exoriens \Prononciation ?\ masculin singulier 3e déclinaison, imparisyllabique

  1. Le levant, l’orient, l’est.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif exoriens exoriens exoriens exorientēs exorientēs exorientia
Vocatif exoriens exoriens exoriens exorientēs exorientēs exorientia
Accusatif exorientem exorientem exoriens exorientēs exorientēs exorientia
Génitif exorientis exorientis exorientis exorientium exorientium exorientium
Datif exorientī exorientī exorientī exorientibus exorientibus exorientibus
Ablatif exorientī exorientī exorientī exorientibus exorientibus exorientibus

exoriens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique

  1. Participe présent de exorior.

Références