dominans

Français

Forme d’adjectif

SingulierPluriel
dominant dominans
\dɔ.mi.nɑ̃\

dominans \dɔ.mi.nɑ̃\

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien masculin pluriel de dominant (on écrit maintenant dominants).

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Latin

Étymologie

substantivation du participe du verbe dominor  dominer »).

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif dominans dominans dominans dominantēs dominantēs dominantia
Vocatif dominans dominans dominans dominantēs dominantēs dominantia
Accusatif dominantem dominantem dominans dominantēs dominantēs dominantia
Génitif dominantis dominantis dominantis dominantium dominantium dominantium
Datif dominantī dominantī dominantī dominantibus dominantibus dominantibus
Ablatif dominantī dominantī dominantī dominantibus dominantibus dominantibus

dominans \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique

  1. Participe présent de dominor.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif domināns domināntēs
Vocatif domināns domināntēs
Accusatif domināntem domināntēs
Génitif domināntis domināntum
Datif domināntī domināntibus
Ablatif domināntĕ domināntibus

domināns \Prononciation ?\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique

  1. Le maître.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références