diganit
Forme de préposition
| Personne | Forme |
|---|---|
| 1re du sing. | diganin |
| 2e du sing. | diganit |
| 3e masc. du sing. | digantañ |
| 3e fém. du sing. | diganti |
| 1re du plur. | diganimp ou diganeomp |
| 2e du plur. | diganeocʼh |
| 3e du plur. | diganto ou digante |
| Impersonnel | diganeor |
diganit \diɡãˈnit\
- Deuxième personne du singulier de la préposition digant.
— Ur servij a bouez bras am eus da cʼhoulenn diganit, Sezni.
— (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 75)- — Jʼai un service très important à te demander, Sezni.