diganez
Forme de préposition
| Personne | Forme | 
|---|---|
| 1re du sing. | diganin | 
| 2e du sing. | diganit | 
| 3e masc. du sing. | digantañ | 
| 3e fém. du sing. | diganti | 
| 1re du plur. | diganimp ou diganeomp  | 
| 2e du plur. | diganeocʼh | 
| 3e du plur. | diganto ou digante  | 
| Impersonnel | diganeor | 
diganez \diɡãˈnɛːs\
- (Léonard) Deuxième personne du singulier de la préposition digant. Variante de diganit.
— Ya da, emezi, da genderv bihan a zo deut dʼaz kaout da cʼhoulenn eun dra bennak diganez.
— (Gabriel Milin, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, page 71)- — Oui-da, dit-elle, ton petit cousin est venu te trouver pour te demander quelque chose.