destructive

Français

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin destructif
\dɛs.tʁyk.tif\
destructifs
\dɛs.tʁyk.tif\
Féminin destructive
\dɛs.tʁyk.tiv\
destructives
\dɛs.tʁyk.tiv\

destructive \dɛs.tʁyk.tiv\

  1. Féminin singulier de destructif.

Prononciation

Anglais

Étymologie

Du latin destructivus.

Adjectif

Nature Forme
Positif destructive
\dɪ.ˈstɹʌk.tɪv\
Comparatif more destructive
\ˌmɔɹ dɪ.ˈstɹʌk.tɪv\ ou \ˌmɔː dɪ.ˈstɹʌk.tɪv\
Superlatif most destructive
\ˌmoʊst dɪ.ˈstɹʌk.tɪv\ ou \ˌməʊst dɪ.ˈstɹʌk.tɪv\

destructive \dɪ.ˈstɹʌk.tɪv\

  1. Destructeur.

Dérivés

Apparentés étymologiques

Latin

Étymologie

Dérivé de destructivus, avec le suffixe -e.

Adverbe

destructive \Prononciation ?\

  1. De façon destructive.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme d’adjectif

destructive \Prononciation ?\

  1. Vocatif masculin singulier de destructivus.

Références