curtis
: Curtis
Latin
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | curtis | curtēs |
| Vocatif | curtis | curtēs |
| Accusatif | curtem | curtēs |
| Génitif | curtis | curtum |
| Datif | curtī | curtibus |
| Ablatif | curtĕ | curtibus |
curtis féminin
Forme d’adjectif
curtis \Prononciation ?\
Références
- « cour », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe curtir | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| vós curtis | ||
curtis \kuɾ.tˈiʃ\ (Lisbonne) \kuɾ.tʃˈis\ (São Paulo)
- Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de curtir.