cunctus
Latin
Étymologie
- Forme contractée de conjunctus [1] (« uni »), peut-être du gaulois *concitos[1].
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | cunctus | cunctă | cunctum | cunctī | cunctae | cunctă |
| Vocatif | cuncte | cunctă | cunctum | cunctī | cunctae | cunctă |
| Accusatif | cunctum | cunctăm | cunctum | cunctōs | cunctās | cunctă |
| Génitif | cunctī | cunctae | cunctī | cunctōrŭm | cunctārŭm | cunctōrŭm |
| Datif | cunctō | cunctae | cunctō | cunctīs | cunctīs | cunctīs |
| Ablatif | cunctō | cunctā | cunctō | cunctīs | cunctīs | cunctīs |
cunctus \Prononciation ?\ masculin
- Tout, tout entier.
cuncta terrarum
— (Horace. C. 2)- tout l'univers.
postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi videt
— (Tacite. An. 14)- voyant tous ses crimes érigés en vertus.
Synonymes
Dérivés
Cunctor et ses dérivés n'ont pas de parenté avec cunctus.
Références
- [1] « cunctus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- « cunctus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 454)