cronico
Italien
Étymologie
- Du latin chronĭcus, dérivé du grec ancien χρονικός chronikos (« temporel »).
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | cronico \ˈkrɔ.ni.ko\ | cronici \ˈkrɔ.ni.t͡ʃi\ | 
| Féminin | cronica \ˈkrɔ.ni.ka\ | croniche \ˈkrɔ.ni.ke\ | 
cronico \ˈkrɔ.ni.ko\ masculin
Dérivés
- dolore cronico (« douleur chronique »)
Nom commun
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | cronico \ˈkrɔ.ni.ko\ | cronici \ˈkrɔ.ni.t͡ʃi\ | 
| Féminin | cronica \ˈkrɔ.ni.ka\ | croniche \ˈkrɔ.ni.ke\ | 
cronico \ˈkrɔ.ni.ko\ masculin
- Chronique, malade ayant une maladie chronique.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe cronicar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | eu cronico | 
cronico \kɾu.ˈni.ku\ (Lisbonne) \kɾo.ˈni.kʊ\ (São Paulo)
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif de cronicar.