chronicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien χρονικός, kronikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | chronicus | chronică | chronicum | chronicī | chronicae | chronică |
| Vocatif | chronice | chronică | chronicum | chronicī | chronicae | chronică |
| Accusatif | chronicum | chronicăm | chronicum | chronicōs | chronicās | chronică |
| Génitif | chronicī | chronicae | chronicī | chronicōrŭm | chronicārŭm | chronicōrŭm |
| Datif | chronicō | chronicae | chronicō | chronicīs | chronicīs | chronicīs |
| Ablatif | chronicō | chronicā | chronicō | chronicīs | chronicīs | chronicīs |
chronicus \Prononciation ?\
Synonymes
Références
- « chronicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage