conveniens
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | conveniens | conveniens | conveniens | convenientēs | convenientēs | convenientia |
| Vocatif | conveniens | conveniens | conveniens | convenientēs | convenientēs | convenientia |
| Accusatif | convenientem | convenientem | conveniens | convenientēs | convenientēs | convenientia |
| Génitif | convenientis | convenientis | convenientis | convenientium | convenientium | convenientium |
| Datif | convenientī | convenientī | convenientī | convenientibus | convenientibus | convenientibus |
| Ablatif | convenientī | convenientī | convenientī | convenientibus | convenientibus | convenientibus |
conveniens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
- Participe présent de convenio :
- Convenable, qui convient.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Qui convient, d’accord.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Convenable, qui convient.
Antonymes
Dérivés
Références
- « conveniens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage