contrària
Catalan
Étymologie
- (XIVe siècle) Du latin contrarius.
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | contrari \kunˈtɾaɾi\ |
contraris \kunˈtɾaɾis\ |
| Féminin | contrària \kunˈtɾaɾiə\ |
contràries \kunˈtɾaɾiəs\ |
contrària \Prononciation ?\ féminin
- Féminin singulier de contrari.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| contrària \kunˈtɾaɾiə\ |
contràries \kunˈtɾaɾiəs\ |
contrària \Prononciation ?\ féminin (pour un homme, on dit : contrari)
- Adversaire (femme).
- Ennemie.
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | contrari \kunˈtɾa.ɾi\ |
contraris \kunˈtɾa.ɾis\ |
| Féminin | contrària \kunˈtɾa.ɾjo̯\ |
contràrias \kunˈtɾa.ɾjo̯s\ |
contrària \kunˈtɾaɾio̯\ (graphie normalisée) féminin
- Féminin singulier de contrari.
Dérivés
- contràriament (« contrairement »)