cantus
Latin
Étymologie
- (Nom commun 1) Déverbal de cano (« chanter »), dérivé de cantum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun 1
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | cantŭs | cantūs |
| Vocatif | cantŭs | cantūs |
| Accusatif | cantum | cantūs |
| Génitif | cantūs | cantuum |
| Datif | cantūi ou cantū |
cantibus |
| Ablatif | cantū | cantibus |
cantus masculin
- (Musique) Chant de l'homme et des oiseaux.
cantus vocis juvat sociatā nervorum concordiā
— (Quint. 5, 10, 124)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Apparentés étymologiques
Nom commun 2
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | cantus | cantī |
| Vocatif | cante | cantī |
| Accusatif | cantum | cantōs |
| Génitif | cantī | cantōrum |
| Datif | cantō | cantīs |
| Ablatif | cantō | cantīs |
cantus masculin
- Variante de canthus.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | cantus | cantă | cantum | cantī | cantae | cantă |
| Vocatif | cante | cantă | cantum | cantī | cantae | cantă |
| Accusatif | cantum | cantăm | cantum | cantōs | cantās | cantă |
| Génitif | cantī | cantae | cantī | cantōrŭm | cantārŭm | cantōrŭm |
| Datif | cantō | cantae | cantō | cantīs | cantīs | cantīs |
| Ablatif | cantō | cantā | cantō | cantīs | cantīs | cantīs |
cantus \Prononciation ?\
- Participe passé et passif de cano.
Références
- « cantus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage