cancellarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de cancelli (« treillis », « grille »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif cancellarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | cancellarius | cancellariă | cancellarium | cancellariī | cancellariae | cancellariă |
| Vocatif | cancellarie | cancellariă | cancellarium | cancellariī | cancellariae | cancellariă |
| Accusatif | cancellarium | cancellariăm | cancellarium | cancellariōs | cancellariās | cancellariă |
| Génitif | cancellariī | cancellariae | cancellariī | cancellariōrŭm | cancellariārŭm | cancellariōrŭm |
| Datif | cancellariō | cancellariae | cancellariō | cancellariīs | cancellariīs | cancellariīs |
| Ablatif | cancellariō | cancellariā | cancellariō | cancellariīs | cancellariīs | cancellariīs |
cancellārĭus \kan.kelˈlaː.ri.us\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | cancellārĭus | cancellāriī ou cancellārī |
| Vocatif | cancellārī | cancellāriī ou cancellārī |
| Accusatif | cancellārium | cancellāriōs |
| Génitif | cancellāriī ou cancellārī |
cancellāriōrum |
| Datif | cancellāriō | cancellāriīs |
| Ablatif | cancellāriō | cancellāriīs |
cancellārius \kan.kelˈlaː.ri.us\ masculin 2e déclinaison
- Gardien de la porte.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Huissier.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Scribe, greffier.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Allemand : Kanzler
- Anglais : chancellor
- Espagnol : canciller
- Français : chancelier
- Grec : καγκελάριος
- Italien : cancelliere
- Occitan : cancelier
- Portugais : cancelário
Références
- « cancellarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage