bipes
: bipés
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe biper | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| tu bipes | ||
| Subjonctif | Présent | |
| que tu bipes | ||
bipes \bip\
Prononciation
Homophones
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | bipes | bipedēs |
| Vocatif | bipes | bipedēs |
| Accusatif | bipedem | bipedēs |
| Génitif | bipedis | bipedum |
| Datif | bipedī | bipedibus |
| Ablatif | bipedĕ | bipedibus |
bipes \Prononciation ?\ masculin et féminin identiques
- Bipède.
bipes asellus
— (Juvénal)- âne à deux pieds -> homme sot.
Références
- « bipes », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe bipar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que tu bipes | ||
bipes \ˈbi.pɨʃ\ (Lisbonne) \ˈbi.pis\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent du subjonctif de bipar.