arvus
: árvus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | arvus | arvă | arvum | arvī | arvae | arvă |
| Vocatif | arve | arvă | arvum | arvī | arvae | arvă |
| Accusatif | arvum | arvăm | arvum | arvōs | arvās | arvă |
| Génitif | arvī | arvae | arvī | arvōrŭm | arvārŭm | arvōrŭm |
| Datif | arvō | arvae | arvō | arvīs | arvīs | arvīs |
| Ablatif | arvō | arvā | arvō | arvīs | arvīs | arvīs |
arvus \Prononciation ?\
Variantes
- aruus Le ‹ v ›, absent du latin classique, traduit le ‹ u › latin. Voyez « u en latin ».
Dérivés
Références
- « arvus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Forme de nom commun
arvus /ˈɑrvus/
- Forme possessive à la troisième personne du singulier de arvu.