ar re-hont
Étymologie
Pronom démonstratif
ar re-hont \a re ˈhɔ̃nt\ pluriel
- Ceux-là, celles-là (là-bas).
« N’euz forzh », a leverjon da Ber, « evit ar re-mañ a rankomp da gas d’ar bed-all ; goude-se e teuio tro ar re-hont. »
— (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 205)- « Peu importe », dis-je à Per, « c’est ceux-ci que nous devons envoyer dans l’autre monde ; le tour de ceux-là là-bas viendra ensuite. »
Mat ! mat ! n’euz forzh, feteiz ne din ac’han n’am bezo gwelet petra zo kouezhet digant ar re-hont.
— (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 39)- C’est bien, mais n’importe ; aujourd’hui je ne partirai d’ici que quand j’aurai vu ce qu’elles ont laissé tomber.
Vocabulaire apparenté par le sens
| Type | Pronoms | |||
|---|---|---|---|---|
| Singulier Neutre |
Singulier | Pluriel | ||
| Masculin | Féminin | |||
| Proximal | se | hemañ | homañ | ar re-mañ |
| Médial (assez proche) |
hennezh | honnezh | ar re-se | |
| Distal (très éloigné) |
henhont | honhont | ar re-hont | |