amiko

Espéranto

Étymologie

(1887) Attesté dans Unua Libro de Louis-Lazare Zamenhof. Composé de la racine amik (« ami ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif amiko
\a.ˈmi.ko\
amikoj
\a.ˈmi.koj\
Accusatif amikon
\a.ˈmi.kon\
amikojn
\a.ˈmi.kojn\

amiko \a.ˈmi.ko\ mot-racine UV

  1. Ami.
    • Ĉu vi ŝatus, ke viaj amikoj rakontu ĉion pri vi al nekonato?  (Claude Piron, Gerda malaperis!)
      Est-ce que vous aimeriez que vos amis disent tout de vous à un inconnu ?
    • Ĉu vi ne povas pasigi la vesperon kun viaj amikoj? Ha, vi ne havas amikojn?  (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne)
      Tu ne peux pas passer la soirée avec tes amis ? Ah, tu n’as pas d’amis ?

Dérivés

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine amik 

Prononciation

Voir aussi

  • Amikeco sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Bibliographie


Étymologie

De l’espéranto.

Nom commun

Singulier Pluriel
amiko
\Prononciation ?\
amiki
\Prononciation ?\

amiko \a.ˈmi.kɔ\

  1. Ami.

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Forme de nom commun

amiko \amikʲʷ\

  1. Première personne du singulier de la forme possessive de amy.