amatus
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe amo (« aimer »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | amatus | amatī |
| Vocatif | amate | amatī |
| Accusatif | amatum | amatōs |
| Génitif | amatī | amatōrum |
| Datif | amatō | amatīs |
| Ablatif | amatō | amatīs |
amatus *\Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : amata)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | amatus | amată | amatum | amatī | amatae | amată |
| Vocatif | amate | amată | amatum | amatī | amatae | amată |
| Accusatif | amatum | amatăm | amatum | amatōs | amatās | amată |
| Génitif | amatī | amatae | amatī | amatōrŭm | amatārŭm | amatōrŭm |
| Datif | amatō | amatae | amatō | amatīs | amatīs | amatīs |
| Ablatif | amatō | amatā | amatō | amatīs | amatīs | amatīs |
amatus *\Prononciation ?\
Références
- « amatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage