amare
: amaré
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe amar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | ||
| Futur | que (yo) amare | |
| que (él/ella/ello/usted) amare | ||
amare \aˈma.ɾe\
Prononciation
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| amare | amares |
| \Prononciation ?\ | |
amare \Prononciation ?\ féminin (graphie ABCD)
Références
- Régis Auffray, Le petit Matao, Rue des Scribes, 2007, ISBN 978-2-906064-64-5, page 82
Forme de nom commun
amare \Prononciation ?\
- Pluriel de amarya.
Italien
Étymologie
- Du latin amare.
Verbe
amare \a.ˈma.re\ transitif 1er groupe (voir la conjugaison)
Dérivés
- amarsi (« s’aimer ») (forme pronominale)
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | amaro \a.ˈma.ro\ |
amari \a.ˈma.ri\ |
| Féminin | amara \a.ˈma.ra\ |
amare \a.ˈma.re\ |
amare \a.ˈma.re\
- Féminin pluriel de amaro.
Prononciation
- Milan (Italie) : écouter « amare [a.ˈma.re] »
- Italie : écouter « amare [Prononciation ?] »
- Naples (Italie) : écouter « amare [Prononciation ?] »
- Italie : écouter « amare [Prononciation ?] »
- Monopoli (Italie) : écouter « amare [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Étymologie
Adverbe
amare \Prononciation ?\
Forme d’adjectif
amare \Prononciation ?\
- Vocatif masculin singulier de amarus.
Forme de verbe
amare *\a.ˈmaː.ɾe\
- Infinitif de amo.
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Références
- « amare », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage